RODZIC NIE MA OBOWIĄZKU ZMUSZANIA DZIECKA DO KONTAKTÓW Z DRUGIM RODZICEM. TRYBUNAŁ WSKAZUJE NA NIEKONSTYTUCYJNOŚĆ PRZEPISÓW

„W stanie faktycznym będącym przedmiotem rozważań Trybunału Konstytucyjnego, ojciec małoletniej córki wystąpił do sądu, aby ten nakazał matce zapłatę na jego rzecz kwoty 70.000,00  zł za uporczywe utrudnianie kontaktów z dzieckiem. Tymczasem matka dziecka przedstawiła wydane przez psychologów opinie, potwierdzające, że córka nie chce widywać się z ojcem. W konsekwencji do kontaktów musiałoby dochodzić wskutek zmuszania córki przez matkę. Rozstrzygnięcie Sądu w przedmiocie zapłaty określonej sumy pieniężnej matka małoletniej zaskarżyła do Trybunału Konstytucyjnego wskazując niekonstytucyjność  przepisu art. 59816  § 1 i art. 59815 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego. W ocenie skarżącej przepisy te naruszają prawo do równej ochrony wszystkich obywateli, również małoletnich, przez to, że postępowanie dotyczące wykonywania kontaktów z dzieckiem nie uwzględnia i nie dotyczy osoby małoletniego, ograniczając się jedynie do rodziców dziecka”.

Trybunał Konstytucyjny uznał zaskarżone przepisy za niezgodne z Konstytucją w takim zakresie, w jakim nakładają konsekwencje finansowe na rodzica, pod którego bieżącą pieczą dziecko pozostaje bez uwzględnienia tak podstawowej, a istotnej kwestii jak to, czy samo dziecko chce widywać się z drugim rodzicem. Sędzia sprawozdawca Andrzej Zielonacki, wyjaśnił, że odtąd sądy przy rozpoznawaniu wniosku o nakazanie zapłaty sumy pieniężnej za brak kontaktów z dzieckiem będą miały obowiązek ustalić z urzędu, czy brak kontaktu nie był właśnie wyrazem samodzielnej decyzji dziecka, wolnej od wpływu osoby sprawującej nad nim codzienną opiekę.

Sędzia Zielonacki dodał również, że nakaz ochrony dobra dziecka stanowi podstawową i nadrzędną zasadę polskiego prawa rodzinnego, której podporządkowane są wszelkie regulacje w sferze stosunków pomiędzy rodzicami i dziećmi. – „Pojęcie praw dziecka w konstytucji należy rozumieć jako nakaz zapewnienia ochrony interesów małoletniego, który w praktyce sam może ich dochodzić
w bardzo ograniczonym zakresie”.

Niewątpliwie niezgodne z wymienionymi prawami jest czynienie matki - pod groźbą nakazania jej zapłaty - wyłącznie odpowiedzialną za odbywanie kontaktu dziecka z ojcem, w tym oczekiwanie od niej stosowania wobec dziecka środków przymusu, w celu zrealizowania przez ojca prawa do kontaktu.

Autor artykułu: Paulina Kopiejka